Onlangs publiceerde Tony van Rooij zijn proefschrift omtrent online video game verslaving. Volgens zijn bevindingen zijn er in Nederland ongeveer 12.000 jongeren tussen 13 en 16 jaar ‘verslaafd’ aan online gamen. Gemiddeld gamen ze 8 uur per dag. Door het obsessioneel bezig zijn met online gamen verwaarlozen ze hun sociale contacten, hun school en dikwijls ook hun gezondheid door o.a. slaaptekort. Van Rooij constateerde dat ze dikwijls te kampen hebben met depressies, eenzaamheid, een negatief zelfbeeld en sociale angst. Dit in tegenstelling tot de niet-verslaafde gamers, die naast hun passie intensieve sociale contacten blijven behouden.

Volgens van Rooij is het nog wat voorbarig om op dit fenomeen reeds een nieuwe  psychiatrische diagnose te plakken. Hij wil er ook niet aan voorbij gaan dat het bij online gamen over een vrij nieuw cultureel verschijnsel gaat dat door veel volwassenen, die niet zijn opgegroeid met internet, als ‘bedreigend’ wordt beschouwd. Tony van Rooij citeert in dit verband socioloog Henry Jenkins met de uitspraak: ‘The word addiction is really a cultural category: if I stay up all night beating a video game I’m addicted, if I’m reading a book all night I’m congratulated.’

Huub Boonen, die zich binnen CAD-Limburg toelegt op online gamen, stelt ondertussen vast dat er ook in de Vlaamse verslavingszorg meer aanmeldingen binnenkomen rond internet- en online game verslaving. Dikwijls op initiatief van verontruste ouders. Sommige jonge online gamers zouden zich sociaal isoleren, hun school verwaarlozen en agressief uit de hoek komen wanneer hen beperkingen worden opgelegd. Agressieve reacties zijn volgens Huub Boonen niet zozeer te wijten aan de agressieve inhoud van de online games zelf, maar aan het feit dat er frustratie dreigt. Hij pleit ervoor dat ouders enerzijds best wat interesse kunnen tonen voor de online wereld van hun kinderen, maar anderzijds ook vanaf het begin regulerend zouden optreden. Eens een bepaalde grens overschreden is, wordt het moeilijker om ‘de klok terug te draaien’.

Het proefschrift van Tony van Rooij is hier verkrijgbaar als pdf