Wanneer is blended hulp geschikt?
In talrijke onderzoeken werd aangetoond dat online hulpverlening effectief kan zijn bij o.a. angst, verslaving en stemmingsstoornissen. Opvolging of begeleiding door een hulpverlener (via online berichten of chat) is hierbij een belangrijke meerwaarde, want verhoogt de effectiviteit en voorkomt vroegtijdige uitval. Het lijkt dus een logische stap om online interventies te combineren met reguliere face-to-face behandelingen (de zogenaamde ‘blended care’) om het hulpaanbod uit te breiden en te verbeteren. Is blended hulpverlening dan ‘the best of both worlds‘? Mogelijk wel, maar niet altijd en niet als vanzelfsprekend.
Onderzoek rond blended hulpverlening is nog relatief schaars en toont wisselende resultaten. Vaak omdat de manier waarop blended care wordt ingezet zeer verschillend kan zijn en vaak ook omdat de concrete implementatie ervan nog in de kinderschoenen staat. Op basis van het beschikbare onderzoek formuleerde het Centrum voor eHealth (Universiteit Twente) een aantal aandachtspunten die zowel betrekking hebben op de hulpverleners, als op de deelnemers en op de interactie tussen beiden (Wentzel, e.a., 2016). In samenwerking met verschillende GGZ-instellingen werd een ‘Fit for Blended Care‘ instrument ontwikkeld.