De (Global) War On Drugs: is ‘meer van hetzelfde’ een oplossing?
In januari 2013 verscheen het EU Drug Markets Report (van het EMCDDA) waarin een aantal opmerkelijke tendensen gepresenteerd werden over de evolutie van de Europese drugsmarkt. Deze blijkt steeds dynamischer en innovatiever te worden, waarbij enerzijds gebruik gemaakt wordt van geglobaliseerde handelsroutes via legale commerciële transportmiddelen en het internet, en anderzijds van een groeiende lokale productie binnen Europa zelf. De internationale drugshandel is de hoofdactiviteit van steeds machtiger wordende criminele organisaties, die volop gebruikmaken van witwasoperaties en geweld niet schuwen om hun belangen veilig te stellen.
Voor sommigen de aanleiding om opnieuw te argumenteren dat de strijd moet opgevoerd worden en er meer middelen dienen ingezet om het tij te keren in de War On Drugs. Maar hebben we dat al niet eerder gehoord? Zijn er goede redenen om aan te nemen dat ‘meer van hetzelfde’ deze keer wel oplossingen zal brengen? Natuurlijk kan niemand gekant zijn tegen het bestrijden en indammen van georganiseerde misdaad of het tegengaan van drugsoverlast in steden, maar is daarmee alles gezegd?
Onderzoek drugsbeleid in België
Onlangs werd het rapport ‘Drugs in Cijfers III’ aan de pers voorgesteld. Opvallend was dat alcohol het grootste deel van het budget opslokt. In een aantal persberichten rond deze kwestie kwam echter onvoldoende tot uiting dat het meer bepaald hospitalisaties naar aanleiding van alcoholproblemen zijn, die bijna 60% van het totaalbedrag (tabak uitgezonderd) voor hun rekening nemen. Ter vergelijking: 1,36% wordt aan preventie besteed.
Is het Belgische drugsbeleid in hetzelfde bedje ziek als de Belgische jeugdzorg? Een overinvestering in bepaalde residentiële zorg, ten nadele van preventie en ambulante hulpvormen?